Je knipperd 1 keer met je ogen en...

Dit klinkt raar uit mijn mond maar nu ik terug kijk denk ik: Zo kom je hier & zo ga je weer weg. Je knipperd 1 keer met je ogen en je bent alweer thuis. Ongelofelijk de tijd gaat zo snel.

Moeilijke periodes heb ik zeker gehad, dat ik het niet meer zag zitten en graag terug wilde. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, ik kan over 7 dagen zeggen dat ik mijn stage heb afgerond en dat ik super trots ben op mezelf. Je komt hier als Fries meisje en je komt nooit tussen de mensen, ze zijn alleen maar onder elkaar aan het praten en wij lijken maar een vlieg voor hun te zijn.. Zo hebben we ons vaak gevoeld.

Ik had nooit van mezelf verwacht dat ik het had volgehouden helemaal niet als ik dit van te voren wist, maar ik ben er alleen maar harder van geworden. Het enige waar ik deze tijd aan heb gedacht: Ik wil mijn stage afronden, bewijzen dat ik serieus wil omgaan met school en de rest intresseerd me niet.
Toch was het absoluut niet makkelijk, continue het gevoel te hebben dat je niet word geaccepteerd en dat we niet goed genoeg zijn. Tuurlijk heb ik van die momenten gehad dat ik dacht: Dat bestek ligt toch gewoon recht? Maar het gaat om de millimeters, ik werd hartstikke chagarijnig door het telkens 10 keer over te doen. Maar je moet blijven werken om beter te worden, niet stoppen en achter over zitten want dan kom je er niet. Gastheerschap, eten, wijnen.. Je kunt er zoveel over leren.
Ik vond het altijd prima om bij de waag te werken en voor mij hoefde het niet te moeilijk allemaal..

Zelf had ik dit bedrijf ook nooit uitgezocht, toch ben ik blij dat school met dit voorstel kwam.
We hebben hier van alles geleerd/gegeten/ontdekt. Scampi's, herten-tong, krab, hert, hamachi, fazant & langoustine zijn dingen die ik nooit wou proeven, thuis heb je daar ook de kans niet voor. Hier moet je wel! Je zit met z'n allen het maandmenu te proeven dus je kan moeilijk alles laten staan.
Ook wist ik nooit wat voor bestek ik moest indekken voor kreeft, wat je nodig hebt om oesters te eten, de verschillende lakens welke je nodig hebt en hoe je die moet opdekken, blind opdekken, informatie over verschillende wijnen & dranken, gasten om de juiste manier placeren (jas aannemen/ophangen, gasten voorgaan naar de tafel, stoel aanschuiven, servet op schoot neerleggen, vragen voor een aperitief en of de gasten tafelwater wensen, broodje uitserveren & uitleg geven over het lava zout/gezouten boter/Valderame olijf olie. Dat zijn dingen die de eerste 5 min al moeten gebeuren, je bent dus continue bezig met 1 tafel.
Ook heb ik geleerd dat je gasten erg goed moet behandelen, ze betalen genoeg dus is het belangrijk dat ze waar voor hun geld krijgen.

Hoe dan ook, ik heb elke minuut van iedere dag dingen geleerd. Al is het maar opruimen of alleen te zitten.
Je word er zelfstandiger van en minder afhankelijk van andere mensen.

Over een week zit ik weer thuis, ik weet zeker dat ik toch Limburg ga missen. Als Marjan en ik nu samen door het hotel lopen kijken we elkaar aan en zeggen we: Nog 1 week, dan zijn we hier weg met een toch wel klein beetje teleurstellend gezicht. We hadden het zeker goed voor elkaar, gratis woonruimte, gratis eten halen in de keuken en kiezen wat je maar wilt en hoevaak je wilt. Afwas gewoon naar de keuken brengen, handdoeken in het washok brengen en gewoon weer schone meenemen, echt wel een lekker leven.
Ook een paar van het personeel waren erg leuk (in van der valk hotel Heerlen). Altijd auwehoeren met hun. Tsjaa.. Dat ga je dan toch wel een beetje missen, stiekem.

Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor de berichtjes die ik regelmatig ontvang via deze site, het heeft me erg geholpen om door te gaan en het gevoel te hebben dat me familie en vrienden toch dicht bij me waren.

Liefs Laura